... "Ως την αυγή θα αιμορραγώ, μα αύριο θα σ' έχω αφήσει πίσω"...
...Aν δεν μπορείτε να μας ακούσετε πατήστε στo ONAIR ...http://myradiostream.com/theradiosoul.
.... Και επιστρέψτε ξανά στο blog του Radio Soul http://webradiosoul.blogspot.gr/.

lisening

lisening

Η ιστορία πίσω από το "Κοίτα Εγώ"


Κοίτα εγώ - Nατάσσα ΜποφίλιουΗ ιστορία πίσω από το "Κοίτα Εγώ" δια χειρός Νατάσσας Μποφίλιου.


Βράδυ Σαββάτου, τέλη καλοκαιριού, γύρω στις δέκα, στο σπίτι του Θέμη, ο Γεράσιμος φαντάρος, εμείς με χαμηλό φωτισμό, το ράδιο παίζει Kosmos στρωμένο τραπέζι λευκές πορσελάνες και καινούργια ποτήρια. Πρώτο επίσημο τραπέζι στο αγαπημένο μας αγόρι. Θέλουμε να ακούσει ένα καινούργιο τραγούδι για να το πούμε μαζί. Λίγη αγωνία γι' αυτό και πολλή χαρά για το τιραμισού που περιμένει στο ψυγείο και για τις ατελείωτες ιστορίες που θα μας ξημερώσουν μέχρι να τελειώσει η βραδιά.
- Άργησε.

-Έχει στούντιο. Θα 'ρθει.


Η ώρα περνάει ο Θέμης γκρινιάζει, ο Γεράσιμος στο SMS αναρωτιέται τι γίνεται, το φαϊ κρυώνει και μπλα μπλα μπλα στο μπλα μπλα μπλα... κουδούνι! Αγκαλιές, φιλιά, νέα, ακούμε. Επιτέλους. Του αρέσει, αλλά κάτι από εδώ, κάτι από 'κει, το σκέφτεται, τον ψήνω, τρώμε, πίνουμε, κουβεντιάζουμε, καπνίζουμε και κάπου ενδιάμεσα σε μια κουβέντα για τον Άσιμο και τον Λοϊζο συνειδητοποιούμε πως ο Θέμης λείπει ενώ ένας θόρυβος ακούγεται από την κουζίνα. Τρέχουμε και τον αντικρίζουμε με ανοιχτό το ψυγείο για να δροσίζεται, να κοιμάται ακουμπισμένος στην πόρτα του ψυγείου. Σκάμε στα γέλια, ξυπνάει, λέει πως ξεθεώθηκε όλη μέρα στο μαγείρεμα, πως η βίζιτα έγινε αρμένικη κι είναι ώρα να φύγουμε. Του κλείνει στούντιο και φεύγει για το δωμάτιο του. Σκασμένο από τα γέλια και το φαγητό το αγόρι μάς αποχαιρετά.

Φτάνει η μέρα που θα έρθει να γράψει. Ο Νικολάκης ο Κατσίκης έχει παίξει μπουζουκάρα, λίγες μπότες, λίγα μπασσάκια, λίγο πιάνο, εγώ έχω τραγουδήσει και χαζογελάμε με τους φίλους λιωμένοι σε έναν καναπέ περιμένοντας το παλληκάρι. Τώρα θα'ρθει, τώρα θα 'ρθει... πουθενά.
- Μακράκη, Νάσια, Φοίβο, Τσίρκα, Αργυρώ, Αγγλούπα μπαίνετε μέσα, το λέμε χορωδιακά το μέρος του. Σήμερα παραδίδουμε και πρέπει πάση θυσία να τελειώσουμε, λέει το boss-μαέστρος Θέμης. 
Μπαίνουν, το λένε, είναι ωραίο, το 'χουμε. Χωρίς το αγόρι παρόλα αυτά... Το τραγούδι παίζεται, το ΕΡ πάει καλά, αλλά πάντα κάτι του λείπει.

Περνάει ο καιρός συναντιόμαστε σ' ένα live στο Σταυρό, λέμε αστεία, λίγες μπηχτούλες που δεν ήρθε ποτέ, αλλά μόνο καλαμπούρια και αιώνια καψούρα.
Δύο χρόνια περίπου μετά από το δείπνο, έχουμε 2010, η ιδέα Θέμης and friends, live CD στο θέατρο Κάππα, το αγόρι καλεσμένο πρώτο πρώτο φυσικά. Δέχεται, ανεβαίνει στη σκηνή, κλάμα, κόσμος γουστάρει, μαγεία. Το τραγούδι κυκλοφορεί κι αγαπιέται βρίσκοντας τη φωνή που του έλειπε στο ρεφρέν να λέει πως 'γι αυτό τα δίχτυα που του ρίχνω είναι όσα θέλω εγώ να δείχνω'. Η πρώτη μας συνάντηση, μετά ήρθαν κι άλλες... δυνατές. Ακόμα όποτε το τραγουδάω νιώθω μια παράξενη αναμονή, πως θα ανέβει στη σκηνή, θα μ' αγκαλιάσει και θα το πούμε μαζί και το παράξενο είναι ότι καμιά φορά έρχεται, χωρίς να τον περιμένουμε. Το τραγούδι "Kοίτα Eγώ", το αγόρι ο Γιάννης Χαρούλης, τα λόγια ο Γεράσιμος Ευαγγελάτος, η μουσική ο Θέμης Καραμουρατίδης κι εγώ η τυχερότερη του κόσμου για την αγάπη για πάντα και τα ποτά στη υγειά αυτών που έρχονται. Τελικά!